Picknick op het kerkhof

Vandaag is Laura met de familie naar het kerkhof in Krasnodar gereden. Ze hebben daar een picknick gehouden. Op het kerkhof staan daarvoor speciale bankjes. Krasnodar is een heel eind weg: drie uur heen en drie uur terug met de auto. Laura zei dat ze de weg naar Krasnodar "nu wel gezien had".

De rust is inmiddels weer teruggekeerd in huis. Alleen Tatjana, haar zoon en dochter zijn nog in huis. En Laura natuurlijk. De afgelopen dagen zijn tientallen mensen op bezoek geweest.

Er is nu 9 dagen rouw. De spiegels zijn afgedekt. Over 9 dagen is er een feestelijke bijeenkomst in een café. Op die dag verlaat de geest van de overledene de wereld en gaat hij naar de hemel. Op de 40ste dag komt hij in de hemel aan. Ook dat wordt herdacht. Daarna is de rouwperiode voorbij.

De computer start wel op, maar komt niet op het bureaublad aan. Dus voorlopig nog geen internet.

's Avonds valt regelmatig de elektriciteit uit. Dat gebeurt wel vaker in Rusland. De familie steekt dan kaarsjes aan. Laura kan daar niet zo goed tegen, want het herinnert haar aan de brand. De andere mensen hebben de brand niet gezien, dus hebben er geen last van.

Naast over de brand hebben we vanavond ook over andere dingen gesproken. Dat was best wel levendig. Zelfs nog een paar keer gelachen. Neemt niet weg dat de brand nog een zware stempel op haar drukt. Maar dat is natuurlijk niet gek.

Laura is een bekendheid in het dorp. Ze wordt veel aangesproken door kinderen en ouderen. En ze verstaat iedereen en kan met iedereen praten.

's Avonds lezen we alle berichten en alle reacties op deze website voor. Laura vindt het leuk om de reacties van jullie te horen.

Vorige week vrijdag was Laura in Novorossisjk. Ze heeft daar Harry Potter deel 3 gekocht in het Russisch. Ze is daar inmiddels mee begonnen. Ze kan zich nog niet zo goed concentreren. Maar wát ze leest begrijpt ze. Knap hé??

Denken jullie eraan om een kaartje te sturen? Het adres staat in het vorige bericht.

Adri