Opgewekt

Raar maar waar: het leven hervat langzaam aan zijn normale gang. De laatste dagen is Laura lekker opgewekt. Al praat ze natuurlijk nog vaak over het gebeurde.

De familie is veel uit huis geweest. Zo is het kerkhof in Krasnodar een paar keer bezocht (picknick & de negende dag, zie eerdere berichten). Krasnodar is heen- en terug 6 uur rijden. Dat is dus "dagvullend".

Omdat de familie vaak weg was heeft de nieuwe hond (zie eerder bericht) een paar dagen bij Ljoeba gelogeerd. Ljoeba is een vriendin van Laura. Zou de poedel alleen thuisblijven, dan is de vrees dat hij wordt opgepeuzeld door de grote Labrador.

De herdenking van "de 9e dag" was op zich al bijzonder, omdat de auto op de terugweg last kreeg van een oververhitte motor. De chauffeur moest telkens water bijvullen. Dat schoot dus niet op. De chauffeur is/was de privé chauffeur van Laura's gastvader Vladimir. Vladimir was tweede man bij een grote wijnfabriek.

Het blijkt trouwens een zeer beroemde wijnfabriek te zijn. Met een uitgebreide website. Zie http://www.myskhako.ru/deg.php (als direct klikken op deze link vanuit deze tekst niet werkt, kopieer dan het adres handmatig naar de adresbalk van Internet Explorer).

Op een van de foto's is het proeflokaal te zien. Bij een eerder bericht ('In memoriam') staat een foto van Laura en haar gastvader Vladimir in dat proeflokaal. Het proeflokaal is in 1974 gemaakt, speciaal voor Leonid Iljitsj Brezjnjev! De kans is dus groot dat Laura op dezelfde stoel gezeten heeft als deze voormalige sovjet staatsman.

De website kent ook een foto galerij: http://www.myskhako.ru/gallery.php (ook dit eventueel handmatig kopieren naar de adresbalk van Internet Explorer als klikken niet werkt). Op de 11e fotorij, de derde foto van links, is een man in een badkuip met druiven te zien. Die man is de gastvader van Laura. Nogmaals, hij was een man van aanzien in de wijnfabriek.

In de namiddag van "de 9e dag" was er een herdenking c.q. borrel in een lokale uitspanning in het dorp. Daar waren de nodige mensen. Echter, er waren maar twee mensen van het werk van Vladimir. Dat is merkwaardig, aangezien hij daar adjunct directeur was.

Vorige week was er een toetsweek op school. Aangezien dat de week na de brand was, heeft Laura al deze toetsen gemist. Nou, dat vond ze niet zo erg. Deze week is er herfstvakantie, zoals eerder gezegd.

De dochter van moeder Tatjana, Aljona, is inmiddels terug in Londen. Daar woont ze. Ze komt over een aantal dagen weer terug naar Rusland. Haar man, de schoonzoon dus, is nu in huis bij Tatjana en Laura. Dit geldt ook voor de zoon van Tatjana, Sasja.

Morgen gaan Sasja en Laura naar Novorossijsk. Dat ligt op 25 km van huis. Ze gaan daar op zoek naar een computerwinkel. Kijken of de laptop gerepareerd kan worden.

Sacha heeft de laptop opengemaakt. Veel verbindingen zijn door het bluswater geoxydeerd; de kans dat dit goed komt is niet zo groot. Maar anderzijds, je weet maar nooit. In Rusland zijn de mensen creatief in het vinden van oplossingen voor van alles en nog wat. Aangezien er niet genoeg spullen te koop zijn, verzint men altijd wel een of andere list.

Lukt het repareren niet, dan moet er toch op de een of andere manier weer een laptop bij Laura komen. Misschien is er een creatieve geest onder de lezers van deze berichten...?

Laura heeft inmiddels het aanbod van de YFU gekregen om naar een nieuw gastgezin in Novorossijsk te gaan. Geen haar op het hoofd van Laura die daar aan denkt. Ze heeft het heel erg naar haar zin bij Tatjana. En andersom loopt ook Tatjana weg met Laura. En kan Laura het bijzonder goed vinden met de kinderen van Tatjana. Ze voelt zich kortom als een vis in het water.

Overigens waren er in het dorp waar Laura woont maar drie mensen die een internet verbinding hadden. Onvoorstelbaar, niet waar? "Waren", omdat Laura inmiddels ook niet meer op internet zit. Er zijn er nu nog maar twee. Maar uiteraard komt Laura weer terug op de elektronische snelweg!

Overigens zei Laura gisteren dat ze zich in Rusland beter op haar plaats vindt dan in Nederland. Tja, grappig is dat. Ik had dat idee al veel langer. Laura en Rusland pássen gewoon bij elkaar. Vraag me niet waarom. Dus wie weet...

Wij zijn hier thuis opgelucht dat het leven weer op gang komt en dat Laura weer vrolijk is. Bijna weer even vrolijk als de eerste weken. Het is een zware tijd geweest, het zal best nog zwaar blijven. Maar anderzijds heeft dit een band met de familie geschapen die nooit meer weg zal gaan. De kinderen dragen Laura op handen, omdat Laura door haar kordate optreden het leven van hun moeder heeft gered. En het huis.

In tegenstelling tot wat ik zei in mijn eerdere bericht hoeft de familie niet tijdelijk te verhuizen. De "remont" (reparatie) van het huis kan plaatsvinden terwijl iedereen er gewoon blijft wonen. De remont wordt minder ingrijpend dan aanvankelijk gedacht.

Binnenkort gaat Laura wat nieuwe spullen kopen. Regenkleding is gesmolten door de hitte, een paar schoenen is "verdampt" en verder komt de Russische winter er aan. Laura heeft geen warme kleren meegenomen, omdat ze in totaal maar 20 kilo mocht meenemen. Alles wordt dus ter plekke gekocht. Wél zo leuk ook!

Nog steeds lezen we iedere avond alle reacties die binnenkomen (op de site of per email) aan Laura voor. Ze geniet ervan. Leuk dat jullie als bezoekers van deze website zo vaak reageren. Een enkel regeltje is al genoeg.

Adri