Weer een stukje!!!

Lieve Allemaal!

Heel erg bedankt voor alle leuke/lieve reacties op mijn site en het trouw volgen van mijn weblog! Het is (tot mijn grote schrik) alweer een hele tijd geleden dat ik wat geschreven heb (SORRY!!!!). Het leven gaat hier z’n gangetje. Het wordt buiten al kouder. Varierend van -2 ofzo (vorige week ‘s nachts) tot +20 graden (ja echt waar vorige week zondag!!!) Ik heb toen heerlijk buiten op de bank een boek zitten lezen zonder jas aan. Nu is het 8 graden en het is 6 uur 's avonds.

Vorige week zondag ben ik naar een wijnfeest geweest van Mischako, de wijnfabriek waar mijn gastvader tot zijn dood heeft gewerkt. Nu was er een feestdag van de jonge wijn. Er werd wijn van het jaar 2006 geschonken, we kregen een rondleiding door een nieuw gedeelte van de fabriek (maar omdat men mij kende werd ik gewoon tussen de business-mensen meegenomen). Het was heel interessant. Ook was er een concert waar verschillende groepen dansten en zongen. ‘s avonds was er een lazershow op de berg. Hierbij werd het logo van Mischako op de berg geprojecteerd. De lezerstralen waren zeker een paar honderd meter lang en aan het uiteinde stond dus het logo.
De opening vond ik het ook heel speciaal. 2 als een soort van jaren-70-zusters aangeklede meisjes hadden een beker met ‘de eerste jonge wijn’ uit 2006. Deze werd geveild. Het bedrag van deze beker met wijn liep op van 1000 roebel (30 euro) op naar 2500 (75 euro dus). De man die de eerste beker opdronk (ik denk trouwens dat het niet zijn eerste glas was) werd daarna naar een groot wijnbad meegenomen. Daar heeft hij in de jonge wijn gebaden. Heel grappig moment was dat. (Zie foto’s!)

Gisteren en vandaag, een week later dus, ben ik weer eens in Novorossijsk geweest. Ik heb kennis gemaakt met een meisje, Natasha(zie foto), die volgend jaar met YFU (de organisatie waar ik mee naar Rusland ben gegaan) naar Duitsland gaat. Het was leuk haar te ontmoeten. We hebben een hele tijd gesproken. Ik heb in Novorossijsk overnacht bij een oud-medewerkster van YFU, Ludmila Iwanovna. We hebben een hele tijd gesproken. Ook dat was heel interessant.

De volgende dag hebben Ludmila Iwanovna en ik gewandeld in Novorossijsk. ‘s Ochtends heeft zij met een vriendin in de Zwarte Zee gezwommen een paar minuten. Ze vertelde dat het al het 6e jaar is dat ze het hele jaar door in de zee zwemt, zelfs als er ijs is en het vriest (ik, held-op-sokken zullen we maar zeggen, heb gekeken hoe zij in de zee baadden (mij veel te koud en zo plotseling in het koude water kan natuurlijk helemaal niet).
Vervolgens hebben we een heel stuk langs een prachtige, nieuwe boulevard die langs de zwarte zee loopt gewandeld. Ook liepen we een pier op die een heel stuk de zwarte zee in ligt.

Novorossijsk is een haven waar veel vrachtschepen staan. De pier was gebouwd voor het geval dat er storm (in het russisch heet het ook gewoon storm  ) komt dat de schepen een beetje beschermd staan. Op de pier stonden een hele boel vissers. Volgens mij was de vangst niet echt heel groot vandaag. In heb van de minimaal 40 vissers die ik gezien heb maar 2 een enkel visje zien vangen.

Ook heb ik nog een paar grappige dingetjes te vertellen. In Nederland heeft onze melk een houdbaarheidsdatum. Zoals iedereen weet moet deze melk weggegooid worden zodra deze meer dan 3 dagen over de datum is. Hier niet, sterker nog, deze melk wordt dan vrolijk in de zon gezet of op de verwarming gelegd om hem nog meer te laten verklonten en te verzuren. Daarna is het een soort karnemelkachtige, klontige melk. En wordt vervolgens in de koelkast of op straat geplaatst als het koud is het wordt dan kisloje malako genoemd. Het smaakt heel lekker. De eerste 3 maanden heb ik het niet durven drinken omdat het in Nederland ten strengste verboden is omdat je er behoorlijk ziek van kunt worden. Maar toen ik zag dat mijn gastmoeder vrolijk deze melk in kocht, durfde ik de gekochte versie te drinken en later die van onze verwarming (haha!).
Ook kopen wij over het algemeen geen melk in de winkel, maar gaan we ‘een koe zoeken’ (daar moest ik aan het begin wel een beetje aan wennen, maar inmiddels ben ik het gewend). Dat gaat zo: je vraagt aan iemand wat je nodig hebt. Als je een technicus nodig hebt vraag je in de winkel waar een technicus woont, en na een paar keer doorverwezen te zijn, vindt je zijn huis wel. Vervolgens haal je hem op en breng je hem naar huis als de klus gedaan is.

Zo ook bij de melk. We vroegen iemand waar ze melk verkochten en naar een paar keer doorverwezen te zijn vonden we een huis met stal en koe. Daar kochten we de (vers uit de koe en dus nog warme melk).

Grappig he?! Dat gaat toch een stukje anders dan bij ons. Ook durfde ik aan het begin een aantal producten niet te eten omdat ik bang was dat ze over de datum waren. (de datum was allang verstreken). Later kwam ik er achter dat ze er vaker de productie datum op zetten dan de houdbaarheidsdatum.

Nog iets grappigs. Eergisteren was ik met een klasgenootje aan het praten tijdens de les. Opeens vroeg ze mij: ‘Laura, spreek je echt goed Nederlands?’ Ik keek haar een beetje verbaasd aan en ik moest er ook erg om lachen en ik vroeg ‘Ksjoesja, spreek jij echt goed Russisch?’. Daar moest zij ook wel om lachen. De meeste mensen hier zijn nognooit in het buitenland geweest en kunnen zich waarschijnlijk niet/nauwelijks voorstellen dat ze in sommige landen een andere taal spreken dan Russisch en sterker nog, dat in het buitenland vaak Russisch niet begrepen wordt.

Zo, dat was dan weer een heel verhaal. Tot de volgende keer!

Groetjes Laura